صرع عبارت است از مجموعه ای از اختلالات عصبی مزمن پزشکی یا بلند مدت که با علامت تشنج مشخص می شود. در بیماران مبتلا به سندرم لنوکس گاستوت، افزودن کانابیدیول به درمان رایج به طور قابل توجهی باعث کاهش افت و فرکانس کلی تشنج می شود و پروفایل ایمنی قابل قبولی دارد، بااین وجود اطلاعات زیادی در مورد اینکه آیا افزودن کانابیدیول به داروهای رایج علاوه بر کاهش هزینه اقتصادی، می تواند اثربخش هم باشد؛ از طرف دیگر هزینه-اثربخشی داروی کانابیدیول در ایران همچنان با ابهامات زیادی روبرو است. بنابراین، مطالعه حاضر باهدف تعیین هزینه-اثربخشی کانابیدیول در مقایسه با درمان های رایج جهت پیشگیری از حملات صرع در بیماران مبتلابه سندرم لنوکس گاستوت در سال ۱۴۰۳ طراحی و اجرا شد.

نتایج مطالعه حاضر نشان داد از منظر جامعه، میانگین هزینه های بیماران مبتلابه سندروم لنوکس گاستوت در رژیم درمانی رایج و کانابیدیول به ترتیب برابر با 3666430844 و 3754931546 ریال به ازای هر بیمار در طول دوره درمان است. بنابراین، هزینه درمانی با داروهای رایج کمتر از داروی کانابیدیول تخمین زده شد. از نظر اثربخشی، نیز درمان با رژیم درمانی رایج و کانابیدیول به ترتیب موجب 2.20 و 2.49 کالی در طول 10 سال می شود. بنابراین، درصد موفقیت و کالی به دست آمده با کانابیدیول بیشتر از داروهای رایج تخمین زده شد. طبق محاسبه انجام شده هزینه-مطلوبیت افزایشی یا همان ICER، 307118324 تخمین زده شده است که این مقدار کمتر از حد آستانه بوده و لذا، رژیم درمانی کانابیدیول یک درمان هزینه-اثربخش در بیماران مبتلابه سندروم لنوکس گاستوت محسوب می شود. نتایج حاصل از تحلیل حساسیت یک طرفه نشان داد که بیشترین حساسیت را به هزینه درمان بیماری با کانابیدیول داشته است. همچنین نتایج شبیه سازی مونت کارلو نشان داد که در نقطه حد آستانه در 95 درصد موارد درمان با کانابیدیول به عنوان استراتژی درمان برتر انتخاب شدند.

 پیشنهادها باید بر اساس مهمترین یافته ها ارائه شوند. نتایج این مطالعه نشان داد که کانابیدیول به عنوان یک درمان اضافی برای بیماران مبتلا به LGS در ایران هزینه اثربخش است و می تواند شواهدی برای سازمان های تصمیم گیر در خصوص ایجاد دستورالعمل های درمانی و افزودن کانابیدیول به فهرست داروهای ایران باشد. همچنین، این نتایج می تواند از تصمیم گیری های مربوط به پوشش بیمه و تامین مالی برای کانابیدیول حمایت کند و دسترسی وسیع تری به درمان های موثر برای افراد مبتلا به LGS را ارتقا دهد. در نهایت، چنین شواهدی می تواند دستورالعمل های درمانی را بهبود بخشد و به ذینفعان اطلاع دهد و محیطی را ایجاد کند که در آن بیماران اثربخش ترین و از نظر اقتصادی مناسب ترین گزینه های مراقبتی را دریافت کنند.

کلیدواژه ها:  صرع، سندرم لنوکس گاستوت، کانابیدیول، هزینه-اثربخشی

گروه مخاطب:

رسانه ها و مردم