در مواقع کمبود شدید داروهای ضد تشنج (ASM) به دلیل شرایط اضطراری (به عنوان مثال، بلایا، درگیری ها، اختلال ناگهانی در زنجیره تامین بین المللی)، مدیریت افراد مبتلا به صرع با ASM های موجود می تواند دشوار باشد.
گروهی از کارشناسان توسط اتحادیه بین المللی مبارزه با صرع (ILAE) گرد هم آمدند تا توصیه هایی را برای چنین شرایطی تدوین کنند.

 تمام تلاش ها انجام شد تا این توصیه ها بر اساس ادبیات منتشر شده مستقیم یا برون یابی از اطلاعات اولیه موجود در مورد ASMها باشد. با این حال، ادبیات واقعی منتشر شده در این زمینه محدود است و در مواقعی، مفروضاتی توسط کارشناسان برای ایجاد این توصیه ها مطرح می شد. در زمان کمبود ASM ها، جابجایی بین ASM های مختلف (به عنوان مثال، اکسکاربازپین و کاربامازپین) می تواند گاهی اوقات به عنوان یک روش کاهش در نظر گرفته شود.
با این حال، برای بسیاری از ASM ها، گزینه تغییر یک شبه به داروی دیگر وجود ندارد. تغییر از نام تجاری به عمومی یا بین محصولات ژنریک اغلب نشان داده شده است که در صورت لزوم ایمن است.

در نهایت، زمانی که منابع بنزودیازپین ها یا تجهیزاتی برای تجویز داخل وریدی داروها در دسترس نباشد، تجویز رکتال برخی از ASMها ممکن است یک راه جایگزین اضطراری برای درمان باشد.
تشنج های سریالی و وضعیت صرع تصمیم گیری با توجه به درمان و گزینه های ممکن باید بر اساس آنچه برای بیمار بهتر است هدایت شود.